ارتباط رفتار مربیگری با جو اخلاقی تیمی در ورزشکاران تیمی لیگ برتر

هدف از پژوهش حاضر، بررسی ارتباط رفتار مربیگری با جو اخلاقی تیمی در ورزشکاران تیمی لیگ برتر است. جامعۀ آماری پژوهش، شامل ورزشکاران زن و مرد در رشته­ های، والیبال، بسکتبال، هندبال و فوتبال به تعداد 1395 نفر است که با استفاده از فرمول کوکران 300 نفر به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. توزیع پرسشنامه به‌صورت تصادفی است و برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه­ های اطلاعات فردی، پرسشنامۀ رفتار مربیگری (مارتین و بارنز، 1999) و پرسشنامۀ جو اخلاقی (ویکتور کالن،1993) استفاده شد. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از آزمون­ های آماری کولموگروف اسمیرنوف، آزمون u من ویتنی، آزمون اسپیرمن و آزمون رگرسیون چندمتغیره و از نرم­افزار SPSS نسخۀ 20 استفاده شد. پایایی ابزار تحقیق پس از یک مطالعۀ مقدماتی و با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ (پرسشنامۀ جو اخلاقی 0/78 = α و پرسشنامۀ رفتار مربیگری 0/76=α) به‌دست آمد. نتایج نشان داد که بین رفتار مربیگری (رفتار واکنشی مثبت، رفتار واکنشی منفی، رفتار طبیعی) و جو اخلاقی رابطۀ معنادار وجود دارد. بین رفتارهای مربیگری در بین مردان و زنان ورزشکار اختلاف معناداری وجود ندارد، ولی در بین جو اخلاقی در بین مردان و زنان ورزشکار اختلاف معناداری وجود دارد. با توجه به نتایج تحقیق، به‌نظر می­رسد توجه مربیان به رفتار‌های واکنشی مثبت و طبیعی در برخورد با ورزشکاران اهمیت ویژه‌ای دارد.